| Narrator: Akşam vakti Pakyol ailesinin kapısı çalındığında Emine mutfakta yemek hazırlamakla meşguldu. Kızı Elif de küçük kardeşi Mehmet ile oynuyordu. |
| In the evening when the Pakyol family’s doorbell rang, Emine was busy fixing supper in the kitchen. (Lit., preparing the meal) And her daughter Elif was playing with her little brother Mehmet. |
| Emine: Elif! Kapıyı aç kızım. Baban geldi. |
| Elif! Open the door, dear. (Lit., my girl) It’s your father. (Lit., Your father has come.) |
| Elif: Açıyorum anneciğim. |
| I’ll get it, Mommy. (Lit., I’m opening it) |
| Narrator: Küçük Mehmet de yerinden kalkmış ablasının peşinden kapıya koşmuştu. |
| Little Mehmet got up too and ran to the door after his sister. (Lit., got up from his place) |
| Mehmet: Baba! |
| Daddy! |
| Elif: Hoş geldin babacığım. |
| Hi Daddy! (Lit., You came pleasantly. [Often translated as, Welcome.]) |
| Baba: Hoş bulduk. |
| Hi kids. (Lit., We found [it] pleasant. [Sometimes translated as, Glad to be here.]) |
| Baba: Merhaba Emine. |
| Hello, Emine. |
| Emine: Hoş geldin.. Koş kızım. Babanın terliklerini getir. |
| Hi... Run dear! Fetch your father’s slippers. |
| Narrator: Daha sonra hep beraber mütevazı sofralarına oturdular. |
| Later they all sat down together at their modest table. |
| Emine: Rahatsız mısın Hakkı. Neden yemiyorsun? |
| Aren’t you feeling well, Hakkı? Why aren’t you eating? |
| Hakkı: Ben mi? Yoo.. Bir şeyim yok. |
| (Who) me? No (why?) I’m OK. (Lit., I don’t have anything.) |
