| Narrator: Emine bu lâfları zorlukla söyleyebilmişti. Gözlerine dolan yaşları göstermemek için başını öbür yana çevirdi. |
| Emine was able to get these words out (only) with difficulty. (Lit., able to say these words) She turned away not to show the tears that were filling her eyes. (Lit., turned her head to the other side) |
| Hakkı: Bırak be çocukluğu Emine. Ne var bu kadar üzülecek? Ölüme gitmiyorum ya.. |
| Stop this childishness, Emine. (Lit., the childishness) What is there to be so upset about? I’m not going off to (my) death, you know. |
| Hakkı: Hadi hadi. Fazla gecikmeyelim. |
| Come on, come on, let’s not be late. |
| Emine: N’apayım. Elimde değil. Sen benim kusuruma bakma. |
| What can I do? (Lit., What shall I do?) I can’t help it. (Lit., It’s not in my hand.) I’m sorry. (Lit., You don’t look at my fault.) |
| Emine: Hele şu çocukları da hazırlayım. Sen bavulları dışarıya al. |
| Just let me get these kids ready too. You take the bags outside. |
| Narrator: Daha sonra hep beraber bir dolmuşa atlayıp Sirkeciye doğru yola koyuldular. |
| Later they all hopped into a share cab and set out straight for Sirkeci. |
| Hakkı: Ben bakkal Hüseyin efendinin hesabını ödedim. Bu ay başında sendeki paradan evin kirasını verirsin. Ondan sonra nasıl olsa.. |
| I’ve paid Hüseyin the grocer’s bill. On the first of the month you’ll pay the rent from the money you have. (Lit., the money on you) After that (things will be OK), anyway... |
| Emine: Olur Hakkı. Sen merak etme. |
| Alright, Hakkı. Don’t you worry. |
