| Narrator: Emine çocuğunu tekrar yatırıp uyuttuktan sonra masanın üzerinde duran Bülente yazdığı kağıdı alıp avucunda buruşturdu. |
| After putting her child back to bed and to sleep, Emine took the piece of paper on which she had written to Bülent, which lay on the table, and crumpled it up in her hand. |
| Bir an yerde duran tabancaya ilişti gözü. |
| Suddenly she noticed the pistol still on the floor. (Lit., her eye latched onto the pistol lying on the ground) |
| Emine: Tanrım. Ne çılgınca bir şeydi düşündüğüm. |
| My God, what a crazy idea that was! (Lit., What a crazy thing it was that I was thinking.) |
| Narrator: Eğilip tabancayı eline aldı. |
| She bent down and picked up the pistol. (Lit., took the pistol in her hand) |
| Emine: Bunu da yok etmeliyim. |
| I have to destroy this too. |
| Narrator: Gecenin karanlığında arka bahçeye çıktı. Elindeki soğuk demir parçasını derin, kör kuyunun içine bıraktı. |
| In the darkness of night, she went out to the backyard. She dropped the cold, iron piece in her hand into the deep, dried up well. (Lit., she left) |
| Emine: Herşeye rağmen yaşamak zorundayım. |
| In spite of everything, I’m forced to live. |
| Narrator: Tekrar içeriye girdiğinde kapının zili çalıyordu. Gidip açtı. |
| When she went back inside, the doorbell was ringing. She went and opened (the door). |
| Emine: Bülent hoş geldin. Fakat bu saatte? |
| Welcome, Bülent. But at this hour? |
| Bülent: Merhaba Emine. Kusura bakma. Seni uyandırdım. Fakat sabaha kadar bekleyemezdim. |
| Hello, Emine. Forgive me. I woke you up. But I couldn’t wait until morning. (Lit., couldn’t have waited) |
