| Narrator: Hakkı kapıyı vurup çıkmıştı. Genç kadın bir müddet öylece durdu. İçine bir gariplik çökmüştü.. |
| Hakkı slammed the door and left. The young woman stood motionless for a moment. (Lit., stood like that) A feeling of loneliness came over her. (Lit., descended into her heart) |
| Tam yedi yıl geçmişti evlendiklerinden bu yana.. Hali vakti yerinde iyi bir ailenin biricik kızıydı. O zamanlar liseye gidiyordu. Sonra nasıl olmuşsa Hakkı ile tanışmışlardı. |
| Exactly seven years had passed since they had gotten married. She was the only daughter of a good family of means. At that time she was going to lyceé. Then somehow she had met Hakkı. (Lit., however it happened, they had gotten acquainted with Hakkı) |
| Esmer, uzun boylu, yakışıklı bir delikanlıydı o zaman. Gençlik, cahillik işte.. tutuluvermişti ona. Anası, babası meseleyi öğrenince çok direttiler. |
| Back then he was a tall, dark, handsome young man. (Lit., dark, tall) That’s youth and ignorance for you... she fell for him in an instant. When her parents got wind of the situation, they objected strenuously. (Lit., When her mother, her father learned the problem...) |
| Delikanlının ne öyle doğru dürüst bir tahsili vardı, ne de mesleği. Razı değillerdi. Fakat ne dedilerse boşuna.. |
| The young man had neither a proper education nor a profession. (Lit. such a proper education) They did not give their consent (to the marriage). (Lit., They were not willing [to give their consent].) But whatever they said was useless. |
| Sonunda “Eh ne yapalım.. kısmeti buymuş” deyip kabullendiler. Halbuki nasıl titrerlerdi kızlarının üstüne.. Evlendiklerinden bir müddet sonra babası vefat emiş, arkadan anacığı da göçüp gidivermişti.. |
| Finally they thought, “Well, what can we do... this seems to be her fate,” and they consented. (Lit., what shall we do) But my, how they doted on their daughter! Sometime after they got married, her father passed away, and then her dear mother soon departed this life too. |
| Narrator: Kendisini köşedeki yüzü solmuş ve yırtılmağa başlamış kanepeye bıraktı. Eski günleri hatırladıkça Emine daha bir içlenmişti. Başını eline yaslayıp sessiz sessiz ağlamaya başladı.. |
| She settled back into the faded, ragged couch in the corner. (Lit., she let herself to the... beginning-to-be-torn couch) The more Emine remembered the old days, the more depressed she became. She rested her head in her hand and began to weep silently. |
| Narrator: Sonra yerinden kalktı. Göz yaşları içini biraz hafifletmişti. Çocukların yattığı odaya yöneldi. |
| Then she got up. (Lit., rose from her place) Her tears had brought her some relief. (Lit., lightened her heart) She headed for the room where the children lay (asleep). |
| Emine: Uyuyorlar.. yavrularım benim. |
| They’re sleeping... my little dears. |
| Narrator: Mutfağa girdi. Bulaşıkları yıkadı, ortalığı sildi süpürdü. |
| She went into the kitchen. She washed the dishes and wiped and swept up. (Lit., the area round about) |
| Emine: Nereye gitti bu adam?.. Herhalde köşedeki kahvede pişpiriğe oturmuştur.. |
| Where has that man gone off to? (Lit., this man) He’s probably sat down to a game of pinochle at the corner coffee house. |
