| Narrator: Esmanım belki daha çok şeyler anlatacaktı ama.. |
| Esmanım might have gone on to tell much more, but... |
| Esma hanım: Tuu! Gördün mü başıma geleni. Yemeği ateşte unuttum gitti. Aman bana müsade kızım. |
| Tsk! Now look what’s happened! (Lit., Did you see what came to my head!) I completely forgot (about) the food on the stove. Oh dear! With your permission (I’ll run along), my child. |
| Emine: Yaa?! Vah vah. Güle güle. |
| Oh my goodness! Oh dear, oh dear. Bye bye. |
| Narrator: Kadının anlattıkları Eminenin canını sıkmıştı. Belki yaşlı kadın da onun ağzını aramak için açmıştı bu konuyu. |
| What the woman had said annoyed Emine. Perhaps the old woman had started in on this subject to sound her out. (Lit., to seek her mouth) |
| Emine: Ne acaip insanlar var şu dünyada.. |
| What strange people there are in this world! |
| Narrator: Hakkının Almanyaya gidişinin altıncı günü birara kapı çalındı. |
| At one point six days after Hakkı had left for Germany, there was a knock on the door. (Lit., the sixth day after) |
| Mailman: Posta! |
| Mail! |
| Narrator: Uzun yıllardır evlerinin kapısını elektrik ve havagazı memurundan başka ilk defa bir posta memuru çalıyordu. |
| This was the first time in years that a mailman rather than an employee from the electricity and gas works was knocking at the door of their house. |
| Mailman: Al bakalım küçük. Alamanyadan kart var. |
| Here little one, take (this). There’s a postcard from Germany. |
| Elif: Annee! Koş. Babamdan mektup geldi. |
| Mother! Quick! (Lit., Run.) There’s a letter from my father. (Lit., a letter has come) |
