| Narrator: Arabasına bindiği genç adamın ciddi hali Eminenin endişesini bir dereceye kadar hafifletmişti. Fakat yine de içinde bir huzursuzluk vardı. |
| The serious demeanor of the young man whose car she had gotten into eased Emine’s anxiety somewhat. But she felt uneasy nevertheless. (Lit., there was an unease in her heart) |
| Emine: Beni böyle özel arabada gören bir tanıdık çıksa kim bilir neler düşünür.. |
| If someone I knew came along and saw me in a private car like this, who knows what they would think. (Lit., Should a seeing-me-in-such-a-private-car acquaintance turn up...) |
| Narrator: Yol buyunca adam hiç konuşmadı. Nihayet Aksaraya varmışlardı. |
| On the way the man didn’t say a word. (Lit., didn’t speak at all) Finally they reached Aksaray. |
| Emine: Müsait bir yerde durur musunuz lütfen? |
| Would you please stop anywhere convenient? (Lit., at a convenient place) |
| Driver: Hay hay. Yalnız bir saniye. Şöyle yolun kenarına yanaşalım da.. |
| Of course. Just a second. Let’s just get a little closer to the curb. (Lit., to the side of the road) |
| Emine: Yardımınıza çok teşekkür ederim. Allahısmarladık (= Allaha ısmarladık). |
| Thank you very much for your help. Good-bye. (Lit., We commended [you] to God.) |
| Driver: Güle güle hanfendi (= hanımefendi). |
| Good-bye, Madame. |
| Narrator: Genç adam bir an uzaklaşan Eminenin arkasından baktı. |
| For a moment the young man watched Emine receding in the distance. (lit., looked from Emine’s back) |
| Driver: Ne kadar hoş bir kadın.. |
| What a lovely woman! |
