| Narrator: Eminenin içi hiç rahat değildi. Patronu da olsa başka bir erkekle yalnız oturmak onu sıkıyordu. Bülent de onun bu halini farketmişti. |
| Emine was quite ill at ease. (Lit., Emine’s heart was not comfortable at all.) Sitting alone with another man made her uneasy, even if it was her boss. Bülent noticed her discomfort too. (Lit., this state of hers) |
| Bülent: Size bir emri vaki yapayım dedim ama galiba pek memnun kalmadınız. |
| I thought to put one over on you, but you’re probably not very pleased. (Lit., I thought, let me make a fait accompli for you...) |
| Emine: Yoo.. pek öyle sayılmaz. |
| No, I don’t see it like that. (Lit., It really isn’t considered that way.) |
| Bülent: Hadi canım, keyfinize bakın. Beni de patron olarak değil de bir arkadaş olarak kabul edin. Sizi çok beğenen bir arkadaş.. |
| Well, come on and enjoy yourself. (Lit., look to your pleasure) And think of me not as a boss but as a friend. A friend who is very fond of you. (Lit., accept me as) |
| Emine: Nezaketinize teşekkür ederim fakat.. |
| I appreciate your kind gesture but... (Lit., thank you for) |
| Bülent: Bir genç kadının bir erkekle oturup yemek yemesinden daha normal ne olabilir? Tabii o erkek sizi sıkmıyorsa.. |
| What can be more normal than a young woman sitting with a man and having a meal? If that man doesn’t annoy you, of course... |
| Emine: Evet Haklısınız Bülent bey.. Fakat karşınızdaki evli bir kadınsa.. |
| Yes, you’re right, Bülent bey... But if the one across from you is a married woman... |
