| Narrator: Salonun çıkış kapısına doğru ilerleyen Emine orada bulunan Kâmuran beyle hanımına yaklaştı. |
| Making her way toward the drawing room exit, Emine approached Kâmuran bey and his wife who were (standing) there. |
| Emine: Müsadenizle ben gidiyorum efendim. Hoşça kalın. |
| With your permission, I’ll leave now, sir. Good-bye. |
| Kâmuran Bey: Güle güle kızım. Çok teşekkür ederiz. |
| Good-bye, my child. Thank you very much. (Lit., We thank you very much.) |
| Nesrin: Güle güle Emine hanım. Memnun oldum. |
| Good-bye, Emine hanım. Nice to meet you. (Lit., I became pleased.) |
| Narrator: Bülent Eminenin oradan ayrılmak üzere olduğunu görmüştü. |
| Bülent noticed that Emine was about to leave. (Lit., saw that... leave from there) |
| Bülent: Bana biraz müsade eder misiniz. |
| Would you excuse me for a moment? |
| Bülent: Ne o? Neden acele ettiniz? |
| Is something wrong? (Lit., What’s this?) Why are you hurrying off? (Lit., Why did you hurry?) |
| Emine: Gitsem iyi olacak. Epeyce geç oldu artık. |
| I’d better go. (Lit., It would be good if I went.) It’s already quite late. (Lit., gotten quite late) |
| Bülent: O halde ben sizi götüreyim. |
| In that case, let me take you (home). |
| Emine: Çok teşekkürler. Hiç zahmet etmeyin. |
| Thank you very much. Please don’t go to any trouble. |
