| Narrator: Kocasını karşısında gören Emine ne söyleyeceğini şaşırmıştı. |
| Seeing her husband facing her, Emine didn’t know what to say. |
| Emine: Hakkı! Sen.. |
| Hakkı! It’s you. |
| Hakkı: Merhaba Emine. Ben geldim ya.. |
| Hello, Emine. Yes, here I am. (Lit., I’ve come.) |
| Narrator: Genç kadın o anda kocasına olan bütün kırgınlığını unutmuştu. Heyecanla boynuna atıldı. |
| At that moment the young woman forgot all the resentment she had (felt) toward her husband. (Lit., all her resentment that had been toward) Thrilled, she threw her arms around his neck. (Lit., With excitement she threw herself at his neck.) |
| Emine: Ne zaman geldin Hakkı? |
| When did you get in, Hakkı? (Lit., When did you come?) |
| Hakkı: Akşam üstü. Bir arkadaşın arabasıyla. |
| Toward evening. In a friend’s car. (Lit., With the car of a friend.) |
| Narrator: Emine göz yaşlarını tutamamış ağlamaya başlamıştı. |
| Emine couldn’t hold back her tears, she started crying. |
| Emine: Peki neden hiç haber vermedin geleceğini? |
| Alright, (but) why didn’t you let me know you were coming? (Lit., give news) |
| Hakkı: İşte.. aniden karar verdim. |
| Well... I just decided on the spur of the moment. |
| Hakkı: Yıl başında gelmeyi düşünüyordum ama baktım arkadaşın arabası da var. Hadi gidelim dedik. |
| I’d been thinking of coming on the first of the year, but then I saw that a friend had a car. (So) I said come on, let’s go. (Lit., we said) |
| Emine: Çok iyi ettin. Çocuklar da seni öyle özlemişlerdi ki.. |
| You did quite the right thing. I can’t tell you how much the kids have missed you. (Lit., And the kids have missed you so [much] that...) |
