| Hakkı: Şaka maka iki seneye yaklaşıyor gideli. Zaman nasıl da çabuk geçiyor. |
| It’s getting close to two years since I left. My, how time flies! (Lit., how quickly time passes) |
| Emine: Bir de bana sor Hakkı bu kadar zamanın nasıl geçtiğini. |
| As if I don’t know, Hakkı, how so much time has passed. (Lit., Just ask me, Hakkı...) |
| Hakkı: Neyse.. çok şükür iyisiniz ya. Seni ve çocukları o kadar özledim ki. |
| Never mind... thank God you’re well. I missed you and the kids so much. |
| Emine: Öyle olduğunu pek sanmıyordum. |
| I didn’t think you did. (Lit., I didn’t think it was that way.) |
| Hakkı: Niçin (= Ne için) böyle konuşuyorsun Emine? |
| What are you talking like that for, Emine? |
| Emine: Sebeplerini sen daha iyi bilirsin. |
| You know very well why. (Lit., You know its reasons better.) |
| Narrator: Hakkı hiç sesini çıkarmadı. Emine de daha ilk andan meselenin üzerinde durup tatsızlık çıkarmak istemiyordu. |
| Hakkı didn’t say a word. (Lit., didn’t bring forth his voice) Emine likewise didn’t want to dwell on the matter and cause any unpleasantness at the very beginning. |
| Emine: Karnın açtır herhalde. Hemen yemek hazırlayım (= hazırlayayım). |
| You’re probably hungry. Let me fix some food right away. (Lit., prepare) |
| Hakkı: Fena olmaz. Sabahtan beri yolda birşey yemedim. |
| Not a bad idea. (Lit., That wouldn’t be bad.) I haven’t eaten a thing since I set out this morning. (Lit., On the road since morning I didn’t eat anything.) |
