| Emine: Yarın sabah Almanyaya gidiyor da.. |
| Well, he’s going to Germany tomorrow morning, you know. |
| Hatice: Ha evet.. O meseleyi öğrenebilir mi dersin? |
| Ah yes. Do you think he might be able to learn something about that matter? |
| Emine: Bilmem.. Fakat söyledikten sonra da pişman oldum. |
| I don’t know... But after telling him (about it), I regretted (it). |
| Hatice: Neden kabul etmedi mi? |
| Why? Didn’t he agree (to do it)? |
| Emine: Etmesine etti de.. Ne bileyim. Ailevî durumumu bilmesini istemezdim. |
| He agreed to do it but... I just don’t know. I’d rather he didn’t know about my family situation. (Lit., How should I know. I wouldn’t want his knowing [about] my family situation.) |
| Hatice: Amaan.. Ne çıkar canım. O kadarcık bir yardımı dokunuversin. |
| For goodness sake! What harm is there in that, dear? Let him at least help that little bit. |
| Hatice: Hadi hadi. Bırak üzülmeyi.. Çıkalım artık. Bu akşam tatar böreği yapacağım. Hep birlikte yeriz. |
| Come on, stop worrying. Let’s be on our way now. (Lit., Let’s leave now.) I’m making Tatar börek this evening. (Lit., I’m going to make) We’ll all eat together. |
