| Bülent: Demek okul çağında kızınız var. Ne mutlu size. |
| So you have a school-age daughter. (Lit., a daughter in school age) How happy you must be. (Lit., How happy for you.) |
| Emine: Evet. Ayrıca beş yaşında bir de oğlum var. |
| Yes. I also have a five-year-old son too. |
| Bülent: Yaa.. Aman ne güzel. Fakat başkalarına söylemeyin sakın. Nazar değer. İki yetişkin çocuk annesine hiç benzemiyorsunuz. |
| Really! Oh how wonderful! But take care, don’t tell anyone else. The evil eye will strike. You don’t look at all like the mother of two growing children. |
| Emine: İltifatınıza teşekkür ederim. |
| Thank you for the compliment. (Lit., your compliment) |
| Narrator: Her sabah olduğu gibi o gün de işe gitmeden evvel çocukları, hazırladığı kahvaltı masasına oturtmuştu. |
| As (she did) every morning before going to work, that day too she had sat the children down at the breakfast table she’d prepared. |
| Elif: Anne.. baksana Mehmet yumurtasını yemiyor. |
| Mother, look! Mehmet isn’t eating his egg. |
| Emine: Yer o.. Hadi sen biraz çabuk ol. Okula geç kalacaksın. |
| He’ll eat it. Come on, get a move on. (Lit., be a bit quick) You’ll be late for school. |
| Doorbell: Zııırrn.. |
| Riiiing. |
| Emine: Kapı çalıyor. Sabah sabah kim acaba? Herhalde Hatice geldi. |
| The doorbell’s ringing. (Lit., The door is ringing.) I wonder who it is so early in the morning. It’s probably Hatice. (Lit., Probably Hatice has come.) |
