| Narrator: Bülent hiddetle yerinden fırladı. |
| Bülent leapt up angrily. (Lit., from his place) |
| Bülent: Size hiç bir yere gidemezsiniz dedim. Duydunuz mu? Oturun şöyle. |
| I told you, I will not let you go. (Lit., You can’t go anywhere at all.) Do you hear (me)? (Lit., did you) Sit down here. |
| Emine: Fakat.. |
| But... |
| Bülent: Şimdi söyleyeceklerimi dinleyin. Moraliniz bozulmuş olabilir fakat bu işinizi terketmeniz için bir sebep değil. Aklınızı başınıza toplayın. Çocuk değilsiniz. |
| Now listen to what I’m going to say. (Lit., the things I’m going to say) You may be discouraged and depressed but that’s no reason to quit your job. (Lit., for your quitting) Pull yourself together. (Lit., Gather your mind into your head.) You’re not a child. |
| Bülent: Bugüne kadar beni anlamadınız. Bütün çabalarım sizi mutlu görmek içindi. |
| You haven’t understood me to this very day. Everything I’ve done was to see you happy. (Lit., All my efforts have been to see you happy.) |
| Emine: Fakat niçin ısrar ediyorsunuz? Benim zavallılığıma acıdığınızdan mı? |
| But why do you persist (in that)? Is it because you pity me for my miserable condition? (Lit., because of your pity for my) |
| Bülent: Neden anlamak istemiyorsunuz? Sizi seviyorum.. |
| Why don’t you want to understand? I love you. |
