| Narrator: Bir akşam yine Boğazdan dönüyorlardı. |
| One evening they were coming back from the Bosphorus again. (Lit., returning from) |
| Emine: Deniz kenarında biraz duralım mı? Ne kadar güzel bir mehtap var değil mi? |
| Could we stop by the shore for awhile? (Lit., Shall we stop at the seaside a little?) The full moon is really lovely, isn’t it? (Lit., What a lovely full moon there is, isn’t it?) |
| Bülent: Evet... eskiden mehtabı seyrederken çocukluğumdan beri duyduğum yalnızlığı hisseder içimi bir hüzün kaplardı. Şimdi ise herşey gibi o da gözüme daha güzel görünüyor. |
| Yes... In times past when I gazed at the full moon I would feel the loneliness I had felt since childhood and a sadness would come over me. (Lit., would cover my inside) But now, like everything, it too appears more beautiful to my eyes. |
| Bülent: Seninle ilk tanıştığımız günü hatırlıyor musun? |
| Do you remember the day we first met? (Lit., the day we first met with you) |
| Emine: Tabii.. Bir gün büroya gelmiştin. Sonra Kâmuran beyin masasında laubâli bir şekilde otururken görünce kim bu münasebetsiz adam demiştim kendi kendime. |
| Of course. You came to the office one day. Then when I saw you sitting at Kâmuran bey’s desk in such a casual manner, I said to myself, who is this impertinent fellow? |
| Bülent: Vaay.. demek hakkımda böyle düşünmüştün. Fakat yanılıyorsun. Seninle ilk defa bir kış günü karşılamıştık. Taksi sanıp seslenmiştin bana.. Sonra Aksaraya kadar götürmüştüm. |
| My, my... So that’s how you thought about me! But you’re mistaken. I first met you one winter day. (Lit., we first met with you) You thought (my car) was a taxi and you hailed me. (Lit., called out to me) Then I took you as far as Aksaray. |
| Emine: Sahi mi? Olayı hatırladım. Fakat senin olduğun hiç aklıma gelmemişti. |
| Really!? I remember the occasion. (Lit., I remembered the event.) But I never imagined it was you. (Lit., never came to my mind) |
| Bülent: Herhalde.. mahcubiyetten başını çevirip bakamamıştın bana. O gün de seni çok beğenmiştim. Fakat kim derdi ki bir gün.. |
| Most likely... in your embarrasment you couldn’t (even) turn your head to look at me. (Lit., from embarrassment) Even that day I was much taken by you. (Lit., I liked you very much) But who would have guessed that one day... (Lit., who would have said) |
| Emine: Benim de aklımın köşesinden geçmezdi. |
| That would never even have crossed my mind. (Lit., passed through the corner of my mind) |
