| Hakkı: Fakat nasıl böyle düşünebilirsin? |
| But how can you think like that? |
| Emine: Evvelâ senin hesap vermen lâzım. Orada beraber yaşadığın Alman kadınını ve çocuğunuzu bilmediğimi sanıyorsun? Bunları öğrendikten sonra sen benim için zaten ölmüştün. |
| First you’ve got to come clean. (Lit., your giving an accounting [of yourself] is necessary) Do you think I don’t know about the German woman you’ve been living with over there and your child? (Lit., living together with) After I learned about these things, you were already dead as far as I was concerned. (Lit., you had already died) |
| Hakkı: Demek biliyorsun.. Evet.. bütün bunlar doğru. Fakat hatamı anlamış bulunuyorum. Benim vatanım, yuvam burası. Senin ve çocuklarımın yani.. |
| So you know. Yes... it’s all true. But I understand my mistake (now). (Lit., all these [facts] are true) My homeland, my nest is here. (Lit., this place) I mean yours and my kids’... (i.e., home) |
| Emine: Senelerce ne beni ne de çocuklarını düşünmedin. Orada sadece kendin için yaşadın. Hayatımın sonuna kadar seni bekleyeceğimi mi sanıyordun? |
| For years you thought neither of me nor of your kids. Over there you lived only for yourself. Did you think I was going to wait for you forever? (Lit., until the end of my life) |
| Hakkı: Neyse.. O günler geride kaldı artık. Şimdi eski güzel günlerimize dönebiliriz. |
| Never mind... Now those days are behind (us). (Lit., have remained behind) Now we can go back to those good old days of ours. |
| Emine: Nafile.. O kadar geç kaldın ki.. Ben artık bildiğin Emine değilim. |
| It’s no use... You’re so late that... (Lit., remained so late) I’m no longer the Emine you used to know. |
| Hakkı: Yoksa? Başka biri mi var?.. Niçin susuyorsun? Cevap versene. |
| Well then, is there someone else? Why don’t you say something? (Lit., Why are you silent?) Out with it, answer me! |
